First day of class

Ik voelde me vandaag weer een beetje als precies twee jaar geleden. Onzeker over waar ik heen moest, een beetje zenuwachtig en onzeker over wat aan te treffen: het was mijn eerste lesdag!

Mijn eerste les (cost accounting) duurde maar een half uurtje en was met name een introductie. Mijn eerste indruk was dat het vooral een opfriscursus voor me zou zijn, maar dat vind ik zeker niet erg. Een hoop is al wat weggezakt..

Bij mijn tweede les, International Business, zaten we met 90 mensen in één lokaal, sommigen konden niet eens zitten! De professor hamerde erop dat hij maar 40 studenten kon hebben, maar wist ook niet direct de oplossing hoe dat precies te regelen.

Het stomme is dat de exchange students zich pas konden inschrijven nadat de officiële vakinschrijving al gesloten was. In mijn geval zitten daardoor 4 van de 5 vakken al vol. De student volunteers hebben request forms voor deelname ingevuld die we nu aan docenten moeten overhandigen aan het begin van de les. Daarmee zou het helemaal goed moeten komen werd ons verteld. Ik twijfel daar wel wat aan na deze les. Donderdag weet ik meer over of ik het vak kan volgen.

Tijdens mijn laatste les ontmoette ik een Koreaans meisje dat heel Amerikaans-Engels sprak. Ze bleek een Amerikaanse moeder te hebben en veel met Amerikanen op te trekken. Ze vroeg me al snel of ik na de les met haar mee wilde gaan naar de Han-River, om daar met ongeveer 20 andere meiden kip te eten, cola te drinken en spelletjes te spelen. Ik zei natuurlijk ja!


Ik werd eerst getrakteerd op een drankje (een soort gecrushed ijs met matcha smaak) vlakbij de Lotte Department store. Op weg naar de Han-River (ongeveer 15 min lopen vanaf hier) moesten we 3 missies voltooien. Ik begreep niet helemaal wat dit precies inhield, maar we moesten in ieder geval op de foto met verschillende Koreaans karakters. Wie als eerste de missies voltooid had won een gezichtsmasker.

Er was constant gegiegel om me heen en ik vond het echt super schattig allemaal.

We zaten echt op een prachtige plek kip te eten uit een soort pizzadoos. Iedereen zei jaloers te zijn op mijn lengte en wilde weten waar ik vandaan kwam en wat mijn major hier in Seoul is.

Ik ontmoette er ook een meisje uit Osaka dat zei graag nog eens naar Nederland te willen komen. Facebook is dan zo handig. Ik heb er een contact bij in Osaka en zij in Nederland. Het was haar laatste avond in Seoul en ze moest tijdens de afscheidsspeech die ze hield heel erg huilen :(.


Ook al kon ik niet alles verstaan, het was een hele goede sfeer om in te zijn. Eén spelletje in het bijzonder vond ik zo grappig. Je kreeg een tijdschrift in je handen en moest op een gegeven moment deze op een random pagina open doen. Stonden er gezichten op de pagina's, dan kreeg je 1 punt per gezicht dat erop stond. Het team met de meeste punten won weer een prijsje.


Het was echt een avond om te herinneren.