Ruben and Irene go Korean: Week #2

Zo, Irene is even weg en ik kan mooi haar blog overnemen! Ze heeft net mooie foto's uitgezocht en daar ga ik het nu even over hebben. We hebben veel meegemaakt in de tweede week en ik zit nu al in mijn laatste 5 dagen, dus deze update mag niet ontbreken. Op de valreep is er nu een foto overload voor alle lezers en die geven goed weer wat wij allemaal wel niet hebben meegemaakt. Scroll naar beneden voor de TL;DR.


Het Seoul Lantern Festival 2013 was een echte topper vorige week. De Cheonggyecheon, een aangelegde waterstroom in het oude hart van Seoul, is sinds jaar en dag een welkome plek om te relaxen te midden van alle hectiek van de metropool die Seoul is. Eens per jaar maken ze van rijstpapier en stof een verzameling figuren, belangrijke mensen uit de Koreaanse oudheid en nationale schatten die ze laten oplichten en soms zelfs laten bewegen (zie het steigerende paard, die bewoog zijn berijder, torso en hoeven).

In 1988 werden de Olympische Spelen gehouden in Seoul en het hiervoor aangelegde park hebben wij in het begin van de week bezocht met het idee een rustige wandeling te maken op een prima plek. Het bleek veel meer dan dat. Konijnen overal, prachtige japanse esdoorns, honderden kalebassen in een soort triomfboog en een heel bijzonder uitzicht over Oost-Seoul. We werden vergezeld door snelwandelende 70-plussers, joggers en stelletjes op ons pad dat ons over het hele park heeft geleid. Een simpele middagbesteding, maar erg de moeite waard voor iedere Seoul bezoeker.


Op dezelfde dag als waarop we het Lantern Festival bezochten, hebben Irene en ik ook de Gyeonbokgung (het grootste paleis in Seoul) en de Changgyeongun (the Palace of Illustrious Virtue, uiteraard de mooiste) bezocht. Voor de Gyeongbokgung vond zich de wisseling van de wacht plaats, waarbij alle wachters in vol ornaat onder leiding van traditionele muziek op de binnenplaats hun ritueel uitvoerden.

In de Changgyeongun kregen we een tour door een vriendelijk Koreaans mevrouwtje die ons kon alles kon uitleggen over de bijzondere architectuur van het paleis. In tegenstelling tot de meeste gebouwen, werd voor dit paleis niet de grond gelijk gemaakt zodat een symmetrische gebouw kon worden gebouw op de vlakke ondergrond, maar is het gebouw gevormd naar de natuurlijke structuur van het oude land (in de 15de eeuw N.C.)


Hoewel het die dag flink fris was, werden onze harten gelukkig verwarmd door kleine gevulde koekjes van wafeldeeg die door een oud vrouwtje werden gebakken waar je bij stond. In de naar kaneel geurende, wentelteefje-achtige lotusbloemen zat een vulling van "anko", een zoete pasta van rode adzuki bonen. Ik bestelde er 4, moest 2000 won dokken en ik kreeg er 8, voor dus 1,33 euro... Mijn dag kon niet meer stuk.

Nu ik het toch over eten heb, ik skip bijna een belangrijke foto! In de Tongin Market, nabij Gyeongbokgung was een klein culinair wereldwonder gestart door een gemeenschap van marktkraamhouders. In een overdekte straat stonden pakweg 30 marktkraampjes met allemaal andere klaargemaakte hapjes. Halverwege die straat kon je in een halve vreetkeet 10 muntjes van 500 won kopen per persoon. Twee muntjes gaf je uit aan rijst en de rest kon je uitgeven op die markt!! Tteokbokki, gefrituurde kip, kimchi, gefrituurde hele (!!) krabbetjes en garnalen in extreem pikante saus, kimbap, dumplings en nog zo veel meer hebben wij op onze borden gekregen en het was fenomenaal. Beste horeca ervaring OOIT!


Aangekomen op Jeju island, werden we met de bus naar ons KAL Hotel gebracht. Korean Airlines heeft vermoedelijk in de hoogtijdagen van de Koreaans binnenlandse vakanties, een tophotel op een afgelegen locatie gebouwd en heeft het nooit meer laten gaan. Het dient tevens als trouwlocatie voor de zeer, zeer, zeeeer gegoede burgerij van Korea. Maar wij konden een mooie vliegticket-hotel combi scoren, dus wij waren spekkoper.


Op Jeju is wandelen dé grote bezigheid. Hiking, klimmen, klauteren, schuifelen, nordic walken, hardlopen, whatever. En de grootste uitdaging is Halla-san, een berg van 1950 meter in het midden van een groot park vol met kraters, heuvels en kleine bergtoppen. Wij werden met de bus afgezet bij de langste route van 9 uur (retour) die wij maar tot halverwege hebben doorlopen.

Hoewel de herfst wel echt tegen haar einde loopt op Jeju, was het alsnog erg mooi om daar rond te lopen. En het was een pittige klim tot de krater die op 1200 meter hoogte tegen Halla-san aan ligt. Daar waren we flink aan het vernikkelen en hadden we behoorlijk honger. Klaarblijkelijk was dat nogal duidelijk, want bijna direct werd om onze nationaliteit gevraagd waar op wij, "NIEDERLANDEN!", een kop hete zoete koffie kregen met een klein broodje en een Hallabong, de grote mandarijn die op Jeju groeit. Weinig smaakte die combinatie zo goed als in het midden van de regenwolk bij windkracht 7 en een graadje of 5. Dat moest ook even vereeuwigd worden!


Zo hebben we ook onze andere gastvrouw gefotografeerd. Na vragen om een restaurant in de buurt, werd door het hotel naar een Koreaanse dame gebeld. In 5 minuten stond een Kia voor onze neus die ons meenam naar een visrestaurant. Luisterend naar een jazz-versie van de kanon van Pachelbel, etend uit een zak walnoten, reed de vrouw ons naar een eetkeet die meer weg had van een danszaal dan een restaurant. Maar het eten...

Goeie genade. Hair-tail, makreel, zelfgemaakte gochujang en doenjang, alles top! Top top top! En toen restte ons niets anders dan het weekend goed af te sluiten terwijl de hemel leegliep op de volgende dag. In het Yeomiji Botanical Garden, de grootste botanische tuin van Azie, werden we weggeblazen door de heerlijkste bloemengeuren, tropische vruchtbomen en immense cactussen.


TL;DR: Check de foto's, Zuid-Korea is awesome!